Kultura ceramiki wstęgowej.

Kultura ceramiki wstęgowej (ang. Linear Pottery Culture, LBK) była jedną z najważniejszych kultur epoki neolitu w Europie Środkowej i Wschodniej. Istniała około 5500-4500 lat p.n.e. i rozprzestrzeniła się na obszarze od Francji i Belgii po Polskę, Czechy, Słowację, Węgry i Rumunię.

Charakterystyczną cechą kultury ceramiki wstęgowej były wzory wstęgowe, które widoczne były na naczyniach ceramicznych. Ceramika wstęgowa miała zazwyczaj proste, cylindryczne kształty. Wzory wstęgowe były wykonane za pomocą techniki nabijania nitek gliny na naczynie i dalszego ich wyciskania. Naczynia miały białe lub kremowe kolory, a na nich widniały pionowe wstęgi, które były malowane lub wytłaczane.

Ludność kultury ceramiki wstęgowej zamieszkiwała osady składające się z długich domów. Te domy miały konstrukcję z drewna lub gliny i wewnątrz domostw znajdowały się różne pomieszczenia, takie jak kuchnie, pomieszczenia gospodarcze i miejsca zamieszkania. Często były budowane wzdłuż ulic.

Rolnictwo i hodowla: Członkowie tej kultury byli rolnikami i hodowcami. Uprawiali pszenicę, jęczmień, groch i soczewicę. Hodowali również zwierzęta, takie jak bydło, świnie, owce i kozy.

Gospodarka i rzemiosło: Kultura ceramiki wstęgowej angażowała się również w gospodarkę i rzemiosło. Wykonywano narzędzia z kamienia, kości i poroża. Istniało również rozdrobnione rzemiosło, takie jak wyroby z drewna, kości, gliny i kamienia, a także ozdoby, takie jak naszyjniki i bransoletki.

Pochówki: Pochówki w kulturze ceramiki wstęgowej odbywały się wewnątrz osiedli. Zmarłych składano w jamach grobowych, często razem z ceramiką, narzędziami i ozdobami.

Kultura ceramiki wstęgowej była istotnym etapem w rozwoju społeczno-gospodarczym Europy. Jej pojawienie się związane jest z wprowadzeniem rolnictwa i osiadłego trybu życia. Kultura ta wywarła duży wpływ na kolejne kultury neolityczne i miała znaczenie dla dalszego rozwoju europejskich społeczeństw pradziejowych.